Κάθε πέρσι και καλύτερα;

  Δεκαπενταύγουστος! Η ημέρα που γιορτάζει όλη η Ελλάδα... Ειδικά η νησιωτική Ελλάδα! Πλήθος κόσμου, κατοίκων μεγαλουπόλεων, περιμένει αυτό το τριήμερο για να αποδράσει από την καθημερινότητα και μεταβαίνει σε κάποιο νησί για να ζήσει από κοντά το μεγάλο  πανηγύρι, αλλά και οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας, που περιμένουν αυτή την ημέρα  της Ελληνικής  Παράδοσης.
Μιας Παράδοσης που στο δικό μας νησί, έχει την τιμητική της  η Γλώσσα!  Η μικρή Γλώσσα της Σκοπέλου, που το πανηγύρι της ήταν από τα καλύτερα της Ελλάδας.  Ένα πανηγύρι  που μάγεψε μέχρι το μεγάλο τραγουδοποιό Γιάννη Χαρούλη (εδώ).
 Ταξιδεύω στο χρόνο και γυρνώ πίσω... τότε που περιμέναμε το καλοκαίρι με ανυπομονησία για να δούμε τη Γλώσσα μας να γεμίζει κόσμο, κόσμο γνώριμο, αγαπημένο, που τα βράδια γέμιζε τις πλατείες και  τα σοκάκια με γέλια και τραγούδια, με αποκορύφωμα το τριήμερο του δεκαπενταύγουστου!Σε κάθε μαγαζί και μια ορχήστρα, κέφι και χορός μέχρι το πρωί! Οι πεζούλες και τα σκαλιά γύρω απ τις πλατείες, γεμάτα   κόσμο απ΄όλο το νησί! Όλοι μαζί, ενωμένοι! Χωρίς παράπονα, χωρίς μουρμούρες...
 Αύγουστος 2015. Η Γλώσσα πανέμορφη! Τα σοκάκια και οι πλατείες πεντακάθαρα, φωτισμένα από τα μαγαζιά που έχουν ανοίξει και θαυμάζουν οι επισκέπτες.  Όποιος έρχεται μένει, αφού πλέον μπορεί  να βρει τα πάντα!  Οι επιλογές αρκετές,  φαγητό ποικιλόμορφο, προσεγμένο!  Ναι! τα καταφέραμε! Η Γλώσσα γέμισε κόσμο! Κόσμο που περίμενε να ζήσει και το ξακουστό πανηγύρι. Το πανηγύρι που δεν έγινε!!! Ποιος φταίει άραγε;  Μα φυσικά τα μαγαζιά, θα πούμε όλοι μας, κι αυτή είναι η εύκολη απάντηση. Έλα 'όμως που δεν φταίνε!  Ε... τότε ποιος φταίει; Μα εμείς φυσικά, εμείς οι ίδιοι, που μαθημένοι από τη νεκρική σιγή του Χειμώνα, χάνουμε ξαφνικά τον ύπνο μας, τη βόλεψή μας. Μας ενοχλούν  οι καντάδες που ζωντάνεψαν μετά από τόσα χρόνια,  οι βραδιές που έχουν ζωντανή μουσική, τα τραπεζοκαθήσματα που θα συμπληρώσουν τα μαγαζιά για να μην διώξουν τον κόσμο που επέλεξε τη Γλώσσα για να διασκεδάσει, και αρχίζουμε τα τηλέφωνα και τις καταγγελίες. Ποιος επαγγελματίας θα έπαιρνε το ρίσκο μετά απ' αυτό; Μπράβο! Τα καταφέραμε! Η Γλώσσα χθες  έσφυζε από κόσμο, αλλά και σιγή...πού ήταν  τα τραγούδια; που ήταν οι χοροί;  Ας μην επιτρέψουμε να μεταμορφωθεί  η Γλώσσα της  ζωντάνιας και της χαράς, στη Γλώσσα της σιωπής και της μιζέριας. Ελπίζω του χρόνου όλα να είναι όπως πριν...και να καταλάβουμε πως την παράδοση, εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να την κρατήσουμε, να τη διατηρήσουμε...όπως στη διπλανή Αλόννησο, όπως στα νησιά του Αιγαίου, που αυτές τις μέρες  ο ήχος του βιολιού και του λαούτου, αντηχούσε σε όλο το Αιγαίο!

Βιργίνια Σιδέρη

Κοινοποίηση