Τὸ κόκκινο ἀβγὸ τῆς Μ. Πέμπτης

Πασχάλιος ἑόρτιος χαιρετισμὸς στοὺς Παναγιώτη, Σταθη καὶ Γιάννη

Κάθε φορὰ ποὺ θὰ χαράξει ἠ μεγάλη καὶ κορυφαία μέρα τῆς Μεγάλης Πέμπτης ἡ μνήμη καὶ ἡ νοσταλγία ἔρχονται νὰ συντροφέψουν τὴν ψυχή στὸ ἱερὸ καὶ πάντερπνο ταξίδι της στὸ Χρόνο. Στέκει, λοιπόν, ἡ ψυχὴ καὶ ὅλο τὸ εἶναι κι ἀφουγράζεται τὰ βήματα ἀπὸ στιγμὲς περιούσιες ποὺ ζήσαμε στὸ παλιό μας τὸ χωριό, ἕναν καιρὸ ποὺ εὐωδίαζε ἄνοιξη καὶ φρεσκο ασβεστωμένο τοῖχο ἤ πεζούλι. Κι ὕστερα ἀκουμπᾶ σὲ μικρές, παλιὲς κι εὐλογημένες συνήθειες τῶν παλιῶν Κληματιανῶν ποὺ εἶχαν ὅμως μιὰ χάρη καὶ ἁπλότητα παραδειγματική. Ὅπως ἐκείνης τῆς συνήθειας νὰ φυλάσσεται στὸ σπίτι τὸ κόκκινο ἀβγὸ τῆς Μ. Πέμπτης...

           Τί ἦταν τώρα αὐτό, θὰ φροντίσουμε νὰ τὸ δοῦμε στὴ συνέχεια, πάνιασμένο φυσικὰ μὲ τὴν πατίνα τοῦ καιροῦ ποὺ πέρασε. Καὶ δὲν εἶναι καὶ λίγος, βέβαια..

Σὰν ξημέρωνε, λοιπόν ἡ Μ. Πέμπτη, μετὰ τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴ θεία Κοινωνία τὸ κάθε σπίτι ἑτοιμαζόταν γιὰ τὸ βάψιμο τῶν ἀβγῶν ποὺ τὰ συγκέντρωναν μέρες τώρα μέσα στὴ Σαρακοστὴ γι᾿ αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἔτσι, λίγο πρὶν τὸ μεσημερι ἄρχιζε τὸ βάψιμο, μὲ κείνη τὴν αὐστηρὴ ἱεροτελεστία, ὥστε νὰ σταθεῖ ὁμοιόμορφα ἡ βαφὴ στὰ ἀβγά.

Ἀλησμόνητο θὰ μείνει πάλι τὸ προσεχτικὸ «ντύσιμο» τῶν «ἐπίσημων» ἀβγῶν-αὐτῶν ποὺ προορίζονταν γιὰ τὴν πεθερά, γιὰ φίλεμα, γιὰ στόλισμα τοῦ τραπεζιοῦ, μὲ κομμάτια ἀπὸ νάυλον γυναικεία κάλτσα, πάω στὰ ὁποῖα τοποθετοῦσαν φύλλα μαργαρίτας, χαρτάκια μὲ τὰ ἀρχικὰ Χ. Α ( Χριστὸς Ἀνέστη δηλ), κ. ἄ. Αὐτὰ τὰ α’βαγὰ τὰ πρόσεχαν πολύ, ὤστε νὰ εἶναι καλοβαμμένα γιὰ νὰ μὴν «γκωμιάζουν» οἱ κακὲς οἰ γλῶσσες...

Ὅμως τὴν κυρίαρχη θέση σ᾿ ὅλη αὐτὴ τὴ διαδικασία εἶχε τὸ λεγόμενο «ἀβγὸ τσ’ Μιγάλ’ς Πέμφτ᾿ ς», τὸ ὁποῖο κρατοῦσαν ὁλοχρονα γιὰ τὸ καλὸ πάνω στὴ «βγοῦ». Τὸ ἀβγὸ αὐτὸ πρέπι νὰ ξέρουμε ὅτι ἦταν τῆς ἡμέρας, ἀβγὸ δηλαδή, ποὺ ἐπαιρναν ἀπὸ τὴ φωλιὰ ἐκείνη τὴ μέρα καὶ τὸ θεωροῦσαν μεγαλο καλὸ γιὰ τὸ σπίτι. Γιὰ τὸ σπίτι,ποὺ εὐωδίαζε μυρωδᾶτο ντόπιο ξύδι, βρασμένα μάραθα μὲ βλαστάρια καὶ φρέσκα τσιτσίραφα...

π.κ.ν. κ

Κοινοποίηση