Οἱ Εὐβοεῖς Ἅγιοι, λοιπόν, συνέρχονται τὴν ἡμέραν αὐτήν, τὴν εὐώδη καὶ φωτεινή ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν ἄνοιξη, καὶ συνευφραίνονται μὲ τὸν Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ λαό, διότι ὅλοι πανηγυρίζουν, ἑόρτια χορεύουν καὶ χαίρονται ἐπὶ τῇ Μνήμῃ πλειάδος Ἁγίων, ἤτοι Ἱεραρχῶν, Μαρτύρων, Ὁσίων καὶ Δικαίων. Τοὺς ὀποίους καὶ συγκαλοῦν πρὸς εὐωχίαν πνευματικὴν πάντες: Ὁ Ἐπίσκοπος, δηλαδή, ὁ ἱ. Κλῆρος κι ὁ κατοικῶν, τῇ βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, λαὸς ἠξιωμένος, ὁ τῶν πόλεων καὶ τῶν χωρίων λαός, αὐτῆς τῆς ἱερᾶς Ἐπαρχίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τῆς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ἱστιαίας καὶ Βορείων Σποραδων.
Αὐτοἰ ὅλοι, λοιπόν, ἐννοοῦν τὴν πάντερπνον αὐτὴν ἡμέρα καὶ πανάγιο, ὡς μία εὐκαιρία νὰ ἀνανεώσουν τὴ σχέση τους μὲ ὅλην ἐκείνην τὴν χορείαν τῶν Ἁγίων, ἡ Ὁποία καὶ φωτίζει τὰ διαβήματά τους, τὸν βίο τους, τὶς διακονίες τους. Φωτίζει καὶ συνάμα παρέχει πρωτοφανῆ ἀσφάλεια, ἀφοῦ ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι εἶναι, καὶ παραμένουν νὰ εἶναι, ἀδιαμφισβήτητη συντροφιὰ στὸν καθένα πιστό, ποὺ τοὺς ἔχει ἀνάγκη «ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν». Μιὰ συντροφιὰ πολύτιμη, μοναδική, εἰλικρινὴς καὶ ἔντιμη. Γιατί, ἄν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀπογοητεύεται κανείς, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους τοὺς φίλους τοῦ Χριστοῦ ( πρβλ. Ἰω.15, 14-15 ) ποτἒ δὲν θὰ νοιὠσει τὴν παραμικρὴ πικρία, ἐπειδὴ ὅλη τους, ἡ πολιτεία, ὅλη Τους ἡ ἔγνοια εἶναι στὸ νὰ χαρίζουν τὴ στοργὴ ἐκείνη καὶ παραμυθία, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι.Ἐπειδὴ καὶ οἱ ἴδιοι γεμᾶτοι πληγὲς εἶναι καὶ προβλήματα, γι’αὐτὸ σὲ πικρές, ἀνήσυχες καὶ νεφελώδεις τοῦ βίου τους στιγμὲς ἀναζητοῦν τὴ βακτηρία ποὺ παρέχουν οἱ εὐγενεῖς καὶ φιλάνθωπες Μορφὲς τῶν δικῶν μας Ἁγίων. Τῶν Ἀγίων ποὺ σεργιάνισαν στοὺς δρόμους μας, παρακάθησαν στὸ τραπέζι μαζύ μας, ἀφουγκράστηκαν τὴν ψυχή μας ὑπόμειναν τὰ παράπονα καὶ τὴν ὅποια γκρίνια μας, γιατὶ σκοπός τους ἦταν καὶ εἶναι ἡ ἀποφόρτοση τοῦ κάθε πιστοῦ ἀπὸ τὼν «συμφορῶν νέφη», ποὺ ἡ καθημερινότητα σωρεύει. Καὶ ζωντανὸ παραδειγμα, χλωρὸ ἀκόμη, ἡ μορφὴ τοῦ ὁσίου Ἰακώβου Τσαλίκη, τοῦ Γεροντιανοῦ.
Χορεία σεπτή, ἀείφωτος καὶ φιλάνθρωπος, ἡ Χορεία τῶν Εὐβοέων Ἁγίων, ποὺ τιμᾶτει φιλεόρτως σήμερα. Ἀπὸ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου ἕως τοῦ νέου ἀσκητοῦ καὶ ὁσίου Ἰακώβου...Πληθὺς Ἁγίων, ποὺ σκέπει, φυλάττει καὶ φρουρεῖ τὴν θεόσωστο Ἐπισκοπὴ καὶ Μητρόπολη ἀπὸ τὰ πάντερπνα, ἀσκητικὰ καὶ φιλάγια Ἐρημόννησα τῶν Βορείων Σποράδων, μέχρι τὰ ὅρια ποὺ διαχωρίζουν τὶς ἱ. Μητροπόλεις Καρυστίας καὶ Χαλκίδος. Καί, κυρίως, συμπαρίστανται στὸν πιστὸ λαὸ καὶ φιλἀγιο χαρίζοντας μιὰ ἀδιατίμητο συντροφιὰ καὶ μοναδική:Αὐτήν, δηλαδή, ποὺ χρειαζόμαστε ὅλοι μας...
Κι ἄς μὴ ξεχνᾶμε, πὼς τὸ νησί μας αὐτό, ἡ Σκόπελος, «ἡ χρυσή-κατὰ Δαπόντε- πατρίδα», ἀξιώθηκε, αἰῶνες τώρα, νὰ ἔχει τὴ συντροφιὰ τῶν Ἁγίων Ρηγίνου, Νεκταρίου Πενταπόλεως, Ἱεροθέου τοῦ Ἰβηρίτου καὶ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ ἐντάσσονται στὴν σεπτὴ χορεία τῶν σήμερα τιμωμένων Εὐβοέων Ἁγίων. Ἀλήθεια, πόσοι τὸ βιώνουμε αὐτὸ καί, κυρίως, πὀσοι μιμούμεθα Αὐτῶν τὰς ἀρετάς;
Χρόνια πολλά.
π. κ. ν. κ
