Ἐαρινὴ
εὐωδιὰ ἀπὸ ἀσβέστη κι «ἀλ’σᾶ»,
δηλαδή, ἀλισίβα
ἤ, Οἱ
προετοιμασίες γιὰ τὸ Πάσχα στὸ Κλήμα
Στὸν
ξενητεμενο Στάθη γιὰ νὰ θυμηθεῖ καὶ
στὸν Παναγιώτη ἀνοιχτὴ εὐχαριστία
γιὰ τὴν ὑπενθύμιση.
Εἶν᾿ ἀλήθεια πολὺ
δύσκολο, κάποιος ποὺ ἔχει σωρεύσει
μέσα του μνῆμες κι ἐμπειρίες νὰ
κατορθώσει νὰ ξεπεράσει κάποιες εἰκόνες
ποὺ
τοῦ ἐμφανίζονται τοῦτες τὶς
χρονιάρες μέρες. Εἰκόνες χρωματισμένες
μὲ νοσταλγία καὶ γνησιότητα, ἀρυτίδωτες
στὸ πέρασμα τοῦ καιροῦ, εἰκόνες
φροντισμένες ὥστε νὰ εἶναι ἀρχειοθετημένες
μὲ περισσὴ ἐπιμέλεια στὸ πολύτιμο θησαυροφυλάκιο τῆς ψυχῆς. Ἐκεῖ,
δηλαδή, ποὺ μόνο τὰ ἱερώτερα τεκμήρια
τοῦ βίου θησαυρίζονται.
Μέρες στερνὲς τῆς
Σαρακοστῆς μὲ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα νὰ πλησιάζει μὲ ὅλη ἐκείνη τὴν κατάνυξη καὶ γοητεία.
Κι ἡ μνήμη, τοῦτες
τὶς τερπνὲς καὶ φωτεινὲς ἡμέρες
ξαναγυρίζει καὶ θυμᾶται τὶς πασχαλινὲς
τὶς προετοιμασίες στὸ παλιό μας τὸ
χωριό, σ᾿ ἐκείνη, δηλαδή, τὴ μικρὴ καὶ
συμπαγῆ κοινότητα. Προετοιμασίες ποὺ
γίνονταν πάντα στὸ σύνορο τοῦ χειμώνα
ποὺ ἀποχωροῦσε καὶ τῆς ἄνοιξης ποὺ
κλάδωνε στὰ ὁλοπράσινα τὰ δέντρα, στὰ
στολισμένα μὲ ἀγκαλιὲς ἀγριολούδουδα
χτήματα, στὶς τριανταφυλλιὲς καὶ στὶς
μαργαρίτες, ποὺ ὁμόρφαιναν τὶς
κληματιανὲς τὶς ροῦγες. Κι ἦταν τὰ
πασχαλινὰ αὐτὰ «χοσμέτια» κάτι σὰν
ἑτοιμασία γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦνε τὸ
Πασχα, ὥστε ὅλα στὸ σπίτι νὰ εἶναι
καθαρά, γιορταστικὰ κι ὅμορφα. Ἔτσι
ἄρχιζαν μὲ τὸ ἀσβέστωμα τῆς καπνισμένης
παραστιᾶς καὶ μετὰ περιποιοῦνταν μὲ
περισσὴ χάρη τὶς πεζοῦλες, τοὺς τοίχους
τοῦ σπιτιοῦ καὶ τὰ σκαλιὰ τοῦ
καλτεριμιοῦ ποὺ περνοῦσε μπροστὰ ἀπὸ
τὸσπίτι.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη
κατέβαζαν ὅλα «τ᾿ ἀγγειά»1
ἀπ᾿ τὴ «βγοῦ»2 καὶ τὰ ντουλάπια καὶ τὰ πλένανε
προσεχτικά. Στὴ συνέχεια ἄλλαζαν τὰ
κιτρινισμένα κουρτινάκια καὶ τὰ
«στόρια»τῶν παραθυριῶν, ἐνῶ καταγῆς στρώνανε καθαρὲς κουρελοῦδες.
Μοσχοβολοῦσε τότε
τὸ χωριὸ ἀπὸ τὴν ἀλισίβα, τὴ γνωστὴ
«ἀλ(ι)chἀ»,
ποὺ φτιάχνανε οἱ νοικοκυρὲς ἀπὸ
καθαρή, κοσκινισμένη στάχτη κι ἀπὸ τὰ
κιτρινωπὰ ἐκεῖνα σαπούνια ποὺ φτιάχνανε
ὅλα τὰ σπίτια ἀπὸ περσευούμενα λάδια.
Κι ἀνακατεύονταν αὐτὲς οἱ μοσχοβολιὲς
μὲ τῆς ἄνοιξης τὶς εὐωδιὲς κι ἔνοιωθες
ὅτι ἔρχεται Πασχα... Μυρωμένο Πάσχα μὲ φρέσκια βάγια, μαγιάτικο τριαντάφυλλο καὶ θυμίαμα ἀνακατεμένο μὲ μελισσοκέρι.
Τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ
πέρασαν, ὅμως τέτοιες μέρες αὐτὲς οἱ
εὐωδιὲς ξανάρχονται στὸ νοῦ καὶ στὴν
ψυχὴ καὶ θυμίζουν Πασχαλιὲς ἀρυτίδωτες,
χλωρὲς ἀκόμα κι εὐλογημένες.
π.κ.ν. κ
1
Τὰ ἀγγεῖα δηλ. πιάτα, ποτήρια, φλιτζάνια κ.λ.π.
2
Βγοῦ= τὰ ράφια στὸ τζάκι ὅπου
τοποθετοῦσαν ποτήρια, καὶ φλιτζάνες
