Μνήμη ἱερὴ
Ἀνέστη Κούκουρα, Διδασκάλου
Σὲ ὅσους περισσεύει ἀκόμα ἡ μνήμη ἡ
ἱερή, αὐτὴ ἡ μέρα, ἡ 25η Μαρτίου,
ἀφήνει ἀναμφίβολα μέσα του ἴχνη
πατριωτικῆς συνείδησης καὶ προπάντων
εὐγνωμοσύνης γιὰ ὅσους πάλεψαν μὲ
αὐτοσυνειδησία, ἱερὸ χρέος καὶ φιλότιμο
γιὰ «τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστιν τὴν Ἁγίαν
καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερίαν».
Λόγος χιλιοειπωμένος καὶ πιὸ πολὺ
βιωμένος. Συνειδητά, μάλιστα, βιωμένος.
Ἡ Σχολική, λοιπόν, Γιορτὴ τῆς 25ης
Μαρτίου, μυρωμένη πάντα ἀπὸ τὶς πρῶτες
τῆς ἄνοιξης εὐωδιές, συγκινοῦσε πολύ τοὺς απλούς Κληματιανούς. Γιατί πάιζονταν ἐκεῖνα τὰ θαυμάσια «σκέτς»,
τὰ μικρά θεατρικά ἔργα δηλαδή, ποὺ
συνέπαιρναν τοὺς χωρικούς, ἀφοῦ τότε
ἔλειπε ἡ τηλεόραση καὶ κάθε ἄλλη
ψυχαγωγία.
Στὴ μνήμη ἀπομένουν πολλὰ ἀπὸ κεῖνα
τὰ θεατρικά, τὰ φωτισμένα μὲ «λούξ»
καὶ μὲ σκηνικά, τὰ ὁποῖα κατασκέυαζε
ὁ δάσκαλος μὲ μεγάλο μεράκι.Ὅπως ἐπίσης
ἀλησμόνητες θὰ μείνουν οἱ ἑρμηνεῖες
κάποιων μαθητῶν σὲ ρόλους διάφορους,
ὅπως π.χ τοῦ Ζαχαριᾶ τοῦ Χήρα σὲ
ἱερομόναχο Σαμουὴλ στὸ Κούγκι καὶ
τοῦ Δήμου τοῦ Εὐαγγελινοῦ σὲ Γερο-Δῆμο.
Ἀθάνατες ὄντως στιγμὲς καὶ μνῆμες
μαζί.
Ἄς εἶναι ἀναπαμένη ἡ ψυχὴ τοῦ Δασκάλου
μας, τοῦ Ἀνέστη τοῦ Κούκουρα ποὺ μὲ
ἐπιτυχία μᾶς τὶς ἀφησε κληρονομιά.