Μνήμη ἱερὴ Γέροντος Ίεροθέου Καρεώτου

Σὲ ὧρες ἐαρινές, ἀναστάσιμες ξεκίνησε τὸ ταξίδι του γιὰ τὸν οὐρανὸ ποὺ τόσο βίωσε,  ὁ Γέροντας Ἱερόθεος ὁ Καρεώτης, ὁ γνωστὸς ἀπὸ τὸ φιλόξενο βιβλιοπωλεῖο, ἐκδοτικὸ οἶκο, «Ο ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ»,  ἀλλὰ καὶ χῶρο οἰκεῖο γιὰ τὸν κάθε προσκυνητή. Ἦταν δὲ κι ὁ ἴδιος ποὺ ἐξεδωσε καὶ τὸ περιοδικὸ «ΠΡΩΤΑΤΟΝ» μὲ συνεργάτη γόνιμο τὸ ἀείμηστο Γέροντα Μωυσή, ποὺ τὸ κράτησε ἴσαμε τὴν κοίμησή του ἄσβυστο καντήλι τῆς λόγιας ἁγιορειτικῆς προσφορᾶς.

Ὅμως ἐκεῖ ποὺ ἀναδείχθηκε ὁ Γέροντας Ἱερόθεος ἦταν οἱ θαυμάσιες ἐκδόσεις «ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ»μὲ κεῖνα τὰ χαριτωμένα βιβλιαράκια, ὅπως τὸ Προσκυνητάριον τῆς Λαύρας, ἡ ὑπέροχη Ἀγορὰ τῶν Καρεῶν τοῦ ἐπίσης ἀείμνηστου Ἰ. Μ. Χατζηφώτη, τὸ Ἅξιον Ἔστὶ τοῦ π. Ἰουστίνου, οἱ Λόγοι τοῦ σοφωτάτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυροῦ Μελίτωνος, ἀλλὰ καὶ τὸ βαρύτιμο καὶ κορυφαῖο Ἅγιον Ὄρος τοῦ Γερασίμου Σμυρνάκη.

Πέρα ἀπὸ αὐτὰ ὅμως τὸ μαγαζὶ τοῦ Γέροντα Ἱεροθέου ἦταν μιὰ πνευματικὴ ὄαση, γιατὶ ὁ Γέροντας ἦταν πάντα συζητήσιμος καὶ προσηνής. Χώρια τὸ τὶ γνωριζε.

Ἐκεῖ θυμᾶμαι πρωτοσυνάντησα καὶ τὸ συντοπίτη του ποιητὴ καὶ κορυφαῖο λόγιο, τὸν Πάνο Λιαλιάτση, ποὺ μάλιστα τοῦ ἔχει ἀφιερώσει καὶ κάποιο του ποίημα. Ἀπὸ κεῖνον ἔμαθα γιὰ τὸ Κιόσκι τοῦ Ἀγᾶ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν Ἅγιο Νικόλαο τοῦ Χαλκιᾶ, τὸ κελλί του δηλ. ποὺ παλιότερα ζοῦσαν Σκοπελίτες πατέρες...

Πᾶνε εἴκοσι χρόνια ποὺ τὸν εἶδα τελευταία φορά.

Ἀργότερα ἔμαθα ὅτι ὁ «ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ» τὸ φιλόξενο αὐτὸ μαγαζί,ἔκλεισε...

Τώρα ὁ Γέροντας ποὺ ἐπλήρωσε τὸ κοινὸν χρέος ἀναπάυεται στὸ ἀγαπημένο του κελλί , σιμὰ στοὺς σκοπελίτες προκατόχους του,   γιὰ ν’ἀγναντεύει τὶς προσφιλεῖς τοῦ Καρυές, ἀλλὰ πάνω ἀπὸ ὅλα τὸ ναὸ τοῦ Πρωτάτου μὲ κείνη τὴν ὑπέροχη τοιχογραφία, τὴν «Ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ»τοῦ Κυρίου του,  ποὺ ἀγαπησε καὶ  διακόνησε θεοφιλῶς.

Τώρα δὲ ποὺ βιώνει τὴν ἀναστάσιμη χαρὰ στὸν οὐρανὸ τὸ ξέρουμε, δὲν θ᾿ ἀστοχήσει τὶς ἀγαπημένες του Καρυές, ἀλλὰ θὰ δέεται στὴν Κυρία Θεοτόκο, τὴν Ἔφορο τοῦ Ὄρους, νὰ παραμείνουν τόπος ἱερῆς παραμυθίας καὶ προπάτων σωτηρίας ψυχῶν.

παπα-κων. ν. καλλιανός,

Σκόπελος,  25 Ἀπριλίου   

Κοινοποίηση